Alaala
Sabi nila kapag mahal mo gagawin mo ang lahat gaano man ito kahirap. Pero hanggang saan ang kaya mong gawin  sa taong mahal mo na hindi ka na maalala. 

“Sino ka? Anong pangalan mo?”

“Ako si Mae, asawa mo ako at may isang anak na tayo si Sophia.”

“Asawa kita? Paano?”

“Ganito ang relasyon natin mahal, teka at ikukuwento ko.”

May dalawang  estudyante na magkasalungat  sa lahat ng bagay pero sa hindi inaasahang pangyayari sila ay nagtagpo pero itinadhana. Sila ay nag-aaral sa pribadong paaralan at sila ay nasa sekondarya na. Si Mae ay wala sa kanyang katangian ang pinapangarap ng mga lalaki katulad ng magandang mukha, sexy na katawan, kaputian at ang tanging maipagmamalaki na lang n’ya ay ang kanyang konting katalinuhan.  Lagi rin siyang nahuhusgahan dahil sa kakaibang itsura n’ya at para siyang hangin na hindi nakikita. Kabaligtaran naman ito ni Randy, siya ay gwapo, singkit ang mga mata, kulot ang buhok, maputi, matalino lalong lalo sa math at siya rin ay player ng chess dahil sa katangian niyang ito maraming nagpapantasya sa kanyang mga babae.

Pagkaraan ng isang taon, sila ay nasa ikalawang baitang na sa sekondarya at sila ay magkaklase. Sa una ay walang pumapansin kay Mae pero sa pagiging mabait at masayahin n’ya ay nagkaroon siya ng mga kaibigan. Sa paglipas ng mga buwan, nakikilala ni Mae ang tunay na ugali ni Randy dahil dito tumibok ang puso n’ya sa binata. Lagi na silang magkatabi sa klase, lagi silang nag aasaran at lagi na silang nagtutulungan sa mga aktibidad at gawain sa paaralan. Dahil sa prensensya ni Randy ay lagi ng pumapasok ng maaga si Mae, nagiging aktib na rin siya sa klase at marunong na siyang mag ayos ng kanyang sarili. Habang lumilipas ang mga araw ay mas lalo nagugustuhan ni Mae si Randy. Sinabi rin ni Mae sa kanyang sarili na gagawin n’ya ang lahat para maging sila, na gusto n’ya si Randy na ang kanyang una at huling lalaking mamahalin n’ya.

Ginagawa lahat ni Mae para mahalin din siya ni Randy kahit nagiging tanga na ito, pero kahit ano man ang gawin n’ya ay hindi pa rin maibalik ang gusto ni Mae na mahalin siya ni Randy. Hanggang isang araw, nabasa ng mga kaklase nila ang sinulat ni Mae sa kanyang notbuk na mahal n’ya si Randy. Pinabasa nila ito kay Randy at walang siyang reaksyon, dahil sa nangyaring ito lumayo na ang loob ni Randy kay Mae. Hindi n’ya na ito inaasar, hindi n’ya na rin ito pinapansin at hindi na n’ya ito kinakausap kung hindi man kinakailangan. Pero wala man lang nangyari kay Mae pinagpapatuloy n’ya pa rin ang kanyang ginagawa. Natapos ang ilang taon, sila ay nasa huling baiting na sa hayskul hindi na magkaklase si Mae at si Randy. Si Mae ay nasa star section samantalang si Randy naman ay nasa pangatlong section pero kahit ganon man ang nangyari hindi pa rin nawawala ang pagmamahal ni Mae kay Randy, pinagpapatuloy n’ya pa rin ang nasimulan n’ya. Isang araw, nabalitaan ni Mae na may kasintahan na si Randy pero hindi siya naniniwala dahil hindi n’ya pa napapatunayan na meron nga. Hanggang nakita n’ya sa labas ng kanilang eskwelahan na magkasama sila at ang sweet nila sa isa’t isa. Umuwi si Mae at dumiretso sa kanilang CR at doon na n’ya nilabas ang lahat ng kanyang nararamdaman, iyak siya ng iyak dahil sa sakit at tumahan na lang ito dahil naisip n’ya na bakit siya umiiyak, bakit siya nagkakaganon, eh wala naman  siyang karapatan na masaktan dahil wala naman silang relasyon na kaibigan lang ang turing sa kanya ni Randy.

“Hi Mae, musta ka na?"

“Hoy Mae, ayos ka lang ba? Tulala ka diyan ah. Ano nangyayari sa iyo?

“Hoy Mae, Mae, Maeeeeeeeeeeee!

“Ano ba!? Ano bang kailangan mo!?

“Wala naman, kinakamusta lang naman kita, bawal ba?”

“Hindi naman, sige na may gagawin pa ako.”

“Bakit mo ba ako iniiwasan? May nagawa ba akong mali?”

“Wala naman. Sige na.”

“ Ah, alam ko na, dahil may kasintahan na ako kaya iniiwasan mo na ako.”

“ Iyon nga may kasintahan kana. Kaya umiiwas ako kasi ayaw kong masaktan kahit nasasaktan na ako ngayon kasi mahal kita, oo mahal na kita. Ano masaya?”

“Sorry, Sorry Mae!”

Lumipas ang limang taon. Nagtatrabaho na sa isang pribadong paaralan si Mae bilang guro at si Randy naman ay nagtatrabaho sa kanilang restaurant bilang waiter na taliwas sa kanyang kinuhang kurso na Information Technology. Hindi pa nagkakaroon ng kasintahan si Mae at si Randy naman ay nagkaroon lang ng isang kasintahan. Sa hindi inaasahang pagkakataon, pinagtagpo sila ng tadhana.

“Long time no see Mae. Kamusta ka na?”

“Ok lang naman ako. Ikaw?

“Ok lang din. Busy ka ba?”

“Hindi naman. Bakit?”

“Ayain sana kita magkape. Pwede ba?”

“Oo naman. Tara!”

Pumunta sila sa starbucks at doon na nila pinagpatuloy ang kanilang pagkukuwentuhan. Niligawan ni Randy si Mae at paglipas ng ilang buwan ay sinagot na n’ya ito. May saya, lungkot, tampuhan, awayan, hiwalayan at batihan ang kanilang relasyon pero hindi sila sumusuko bagkus mas tumatatag ang kanilang relasyon. Buntis na rin si Mae kaya sa tatlong taon na sila’y magkasintahan ay napagpasyahan nilang sila ay ikasal. Marami silang plano sa kanilang kasal katulad ng sino ang kanilang mga ninong, ninang at mga abay. Kung saan sila kakasal, kung anong kulay ang damit ng kanilang mga abay at kung anong pagkain ang ihahanda nila. Naplano na ang lahat at ilang buwan na lang ang hinihintay nila para sa kanilang kasal. Pero mapagbiro ang tadhana, nabangga ang minamanehong sasakyan ni Randy ng isang trak at sa awa ng Diyos ay nabuhay siya pero napuruhan ang kanyang ulo kaya nawalan siya ng mga alaala o tinatawag na may amnesia siya.

“Kaya ka nandito at wala kang maalala dahil sa nangyari.”

“Ay, salamat sa pagkukuwento. Sorry dahil nahihirapan ka na sa akin, kung hindi mo na kaya pwede mo na akong iwan at bahala na ang pamilya ko sa akin pero sana huwag mong gawin, sana huwag mo akong sukuan at iwan dahil hindi ko makakaya kapag wala ka sa tabi ko.”

“Hinding- hindi kita susukuan at iiwan. Huwag kang mag-alala nandito lang ako sa tabi mo. Mahal na mahal kita.”

Minsan gusto nang sumuko ni Mae, gusto na niyang iwanan si Randy dahil araw- araw  na lang pinapaalala ni Mae kung sino siya, kung anong relasyon nila ni Randy pero kapag nakikita n'ya ang kanilang anak ay bumabalik siya sa kanyang sarili na gagawin n'ya ang lahat para bumalik sa dati.