Sasaya pa ba?

Masaya at matiwasay na namumuhay sina Fatima sa maynila kasama ang kanyang ina, ama at ang kanyang kuya John. Si Fatima ay nasa third year high school sa isang pribadong paaralan sa kanilang luagr. Siya ay maganda, maputi, matalino, palakaibigan at masipag masasabi ngang nasa kanya na ang lahat at napakaswerte ng taong mamahalin niya dahil mahusay siya sa mga gawaing bahay. Ang kanyang kuya John naman ay parehas na parehas sila ng katangian siya din ay gwapo, masipag at matalino. Siya ay nag-aaral at nasa second year college sa Architecture. Siya din ang tipo ng taong bahay eskwelahan lang.

   Sakto lamang ang kinikita ng kanilang magulang para sa kanilang pang araw-araw na gastusin.  At tuwing kumakain sila ng hapunan nakaugalian na nilang pamilya na kinukuwento ang nangyari sa kanila sa maghapon na iyon.

“Kamusta ang araw n'yo ngayon? Ako ay maayos naman pero ang kita sa ating panaderya ay humihina na pero huwag n'yo nang isipan pa ako ng bahala.”

“Ako naman ay pagod dahil ang daming ginagawa sa opisina kanina.”

“Pagod din po ako katulad ni mama dahil sa mga drawings na ginagawa, malapit na kasi ang pasahan kaya kailangang tapusin.”

“Sa akin naman po ay maganda ang araw ko ngayon.”

“Bakit naman? Siguro may nagpapakilig sa iyo sa inyong eskwelahan. Sino yan ha?” pang aasar ng kanyang kuya John.

“Huwag kayong maniniwala kay kuya. Walang pong nagpapakilig sakin study first before love. Masaya lang po ako ngayon dahil ako po ang Top 1 sa aming klase.”

“Wow! Naman anak, napakagaling mo talaga. Proud kami ng iyong papa at iyong kuya. Ipagpatuloy mo lang iyan anak.”

“Opo ma. Para sa inyo po ang lahat ng pagsusumikap ko”

Dito na natapos ang kanilang hapunan at kanilang kuwentuhan sa pagiging Top 1 ni Fatima sa klase.

Sabi nila hindi araw-araw ay pasko. Dumating na ang mga pagsusubok na susubok sa tatag ng kanilang pamilya. Tuluyan nang humina ang kanilang kita sa kanilang panaderya dahil sa marami ng nakatayong bilihan ng iba’t ibang pagkain. Nagkaroon na rin ng bisyo ang kanilang padre de pamilya, nalulong na ito sa pagkaka casino at bali-balita na meron itong kinalolokohang babae. Nawalan na rin ng trabaho ang kanilang ina dahil nagsara ang kanyang pinapasukang bangko dahil sa kinakasangkutang kaso. Palagi na ring nagtatalo ang kanilang magulang dahil sa babae ng kanilang ama. Minsan pa nga napagbubuhatan ng kamay ang kanilang ama ang kanilang ina kapag ito ay nakainom at hindi nabibigyan ng pera pang casino.

Dahil sa mga nangyayaring ito, napagdesisyonan ng kanilang ina na mangibang bansa para may pang tustos para sa kanilang pangangailangan sa araw-araw. Maayos naman ang trabaho ng kanilang ina sa isang pabrika ng pagawaan ng kemikal. Pero ang perang pinapadala ng kanilang ina ay kulang para sa kanila dahil kinukuha ng kanilang ama ang kalahati para sa kanyang bisyo kaya huminto muna sa pag- aaral si John para makapag-aral si Fatima.

Pagkaraan ng isang taon ng pagtatrabaho sa pabrika ng kanilang ina ay umuwi na ito kahit hindi pa tapos ang kanyang kontrata sa kadahilanang nagkakasakit na ito. Sa pag uwi ng kanilang ina sa kanilang bahay ay bigla siyang kinabahan dahil bukas ang pinto at pagpasok niya ay may narinig siyang umuungol kaya sinundan niya ito hanggang sa makarating siya sa isang kwarto. Pagbukas n'ya ng kwarto ay nakita niya ang kanyang asawa na nakapatong sa isang babae. Sa galit n'ya dahil sa kanyang nakita ay sinugod niya ang mga ito. Hinila niya ang buhok ng babae at pinagsasampal niya sa mukha. Natigil na lang ang sakitan ng umawat ang kanyang asawa. Nagmadaling nagbihis ang babae at umalis na ito kaagad sa bahay. Sa pagkawala ng babae ay bigla niyang sinampal ang kanyang asawa sa magkabilang pisngi.

“Walang hiya ka! Kadiri ka! Tiniis ko ang lahat ang sakit, pagod, panloloko at bisyo mo. Bakit mo nagawa sa akin ito? Binigay ko naman ang lahat, kulang pa ba para maghanap ka ng iba?”

“Syempre lalaki ako may pangangailangan din ako. Wala ka kaya naghanap ako ng iba.”

“Wow ha! Ako pa ang sisihin mo! Ang lakas naman ng loob mong idala ang babae mo dito sa bahay at gumawa ng kabastusan. Ano na lang ang sasabihin ng mga anak mo kapag  nakita nila kayo. Umalis kana dito ayaw ko ng makita iyang pagmumukha mo, mgsama kayo ng babae mo. Layas!”

At umalis na nga ng bahay ang kanyang asawa. Pagdating naman ni Fatima sa bahay ay nakita n'ya ang kanyang ina na nakahiga sa sahig ng walang malay kaya tinawagan niya ang kanyang kuya John para sabihin ang nangyari at dali-dali namang umuwi si John. Itinakbo nila sa ospital ang kanilang ina at napag alaman nilang may sakit ito sa puso at baga at nasa stage 4 na. Dalawang buwan na sila sa ospital. Nagkautang utang na din sila, ang kanilang panaderya ay naibenta na. Nagkautang na rin ang kanilang ama sa kanyang kaibigan pero bigo pa rin silang mailabas ang kanilang ina sa ospital. Hanggang sa namatay na lang ang kanilang ina. Ang masakit ay hindi nila makuha ang bangkay ng kanilang ina sa punerarya dahil wala silang pagbayad dahil ang pagbayad sana ay ipinang casino ng kanilang ama at ito ay natalo lahat. Dahil wala ng maisip na paraan para magkaroon ng pera si John ay kumapit na ito sa patalim. Nagbenta na ito ng droga na kahit labag ito sa kanyang kalooban ay ginawa n'ya pa rin para makuha na ang bangkay ng kanilang ina.

Nakuha na nila ang bangkay ng kanilang ina sa punerarya. Madami rin ang pumunta na nakiramay,mga kapitbahay, katrabaho ng kanilang ina noon sa bangko, mga kaibigan ni Fatima at John, at ang kanilang ama. At hindi nila inaasahan ang pagsigaw ni Fatima sa kanyang ama.

“Ang lakas naman po ng loob niyong magpakita dito. Dahil sa iyo, dahil sa pangbabae mo, sa mga bisyo at ang pera para sa pagkuha sana ng bangkay ni mama ay ginamit mo pa sa pagkacasino mo. Kung hindi mo po  sana ginawa ang lahat ng ito edi sana buhay pa si mama, edi sana buo pa tayo, buo pa ang pamilya natin at wala na sanang mangyayaring ganito. Napaka selfish mo pa.” ito na lang ang nasabi ni Fatima dahil sa galit.

“Patawad mga anak, patawad Fatima. Dahil sa mga nagawa kong mga pagkakamali nagkakaganito tayo. Tsaka kaya ko lang naman naisugal ang pera para sa pagkuha ng bangkay ng mama n'yo ay gusto kong madagdagan ang pera para maibili ko naman ng magandang ataol, bulaklak at maayos na libingan ang inyong ina dahil nagsisisi na ako sa mga nagawa ko sakanya, na kahit iyon man lang ay maibigay ko pero natalo ako, lahat ng pera ay naubos dahil sa akin. Oo, napakaselfish kong tao, wala akong kwentang ama at asawa pero ngayon gusto ko lang sabihin sa inyo na nagsisisi na ako. Kaya John, Fatima sana mapatawad n'yo ako.”

“Mapapatawad naman po kita pa, pero hindi pa sa ngayon dahil masakit pa rin, nandito padin ung sugat na inyong nagawa. Maaayos din po tayo sa tamang panahon.”

“Maghihintay ako anak sa tamang panahon na iyan. Kahit gaano katagal titiisin ko mapatawad n'yo lang ako dahil mahal na mahal na mahal ko kayo at ang inyong mama. Asahan niyo mga anak na sa tamang panahon na iyan ay tulad na ako ng dati niyong ama.”

Sa araw ng kanilang babang luksa sa kanilang ina ay iyon din ang araw na napatawad na nila ang kanilang ama. Pero hindi pa din natatapos ang kamalasan sa buhay ni Fatima. Ang kanyang ama ay nahatulan ng 6-10 na taon ng pagkakabilanggo dahil sa krimen na hindi naman niya nagawa. Ang kanyang kuya John ay sumunod naman sa kanilang ina dahil sa tinago niyang sakit na Leukemia o Cancer sa dugo. Si Fatima naman ay naipakasal sa taong hindi siya mahal dahil sa utang ng kanilang ama. Araw-araw lasing itong umuuwi, na araw-araw lagi siyang sinisigawan at binubugbog, na araw-araw pinaparamdam niya itong walang kwentang asawa si Fatima, na araw-araw may inuuwing babae ang kanyang asawa sa kanilang bahay. Sa kabila ng lahat ng ito ay tinitiis pa rin ni Fatima ang lahat ng sakit at hindi siya sumusuko dahil umaasa siya, umaasa siyang magbabago rin ang kanyang asawa katulad ng kanyang ama.  Na magiging parehas din sila ng nararamdaman at balang araw mamahalin din siya ng taong mahal niya. Na mararanasan niya rin ang binabasang fairy tales ng kanyang ama noong bata pa siya na ang kanyang asawa ngayon ay ang magiging prince charming n'ya, na in the end they live happily ever after.