Buwan ng Wika: “FILIPINO: WIKANG MAPAGBAGO”

Magandang hapon mga minamahal kong guro, estudyante at manonood. Noon ay kasali lang ako sa mga nagtatanghal tuwing Buwan ng Wika dito sa ating paaralan pero ngayon ako ay nasa inyong harapan na napili bilang magbigay mensahe para sa programang ito.

Wikang Filipino ang pambansang wika at isa sa mga opisyal na wika ng Pilipinas . Napakahalaga ng wikang Filipino dahil dito madali tayong nagkakaunawaan at nagbibigay ito ng magandang ugnayan hindi lang sa kapwa Pilipino pati ang mga banyaga na gumagamit nito.

Noong 1997, sa bisa ng Proklamasyon Bilang 1041, idiniklara ni Pangulong Fidel Ramos na ang selebrasyon ng Wikang Filipino ay magaganap na sa buong buwan ng Agosto. Kaya kada taon pinaghahandaan ito ng lahat ng paaralan, mapa-elementarya, sekondarya at pati kolehiyo. May iba’t-ibang pwedeng ipresenta tuwing Buwan ng Wika katulad ng paglikha ng jingle, pagkanta, sabayang pagbigkas, pagtatalumpati, pagsayaw at paggawa ng slogan o poster. Ano man ang itanghal ng mga mag-aaral ang mahalaga ay naalala nila ang Buwan ng Wika kada taon.

Ayon sa Komisyon ng Wikang Filipino o KWF, ang tema natin para sa pagdiriwang ng Buwan ng Wika ay “FILIPINO: WIKANG MAPAGBAGO”
Nagbabago,  naaakma ito sa nangyayari sa ating bansa sa kasalukuyan katulad ng ating administrasyon. Kapag nagbabago ang manunungkulan nagbabago rin ang kanilang plataporma na pinapatupad para sa ikakaunlad ng ating bansa,  mga pagbabago na rin ng mga gadgets at pananamit para sumunod sa uso, at ang mga pagbabago sa ating mga salita katulad na lang ng pagkakaroon na tinatawag nilang bekemon at jejemon.

Ayon sa University of the Philippines, sa bagong edisyon ng diksyunaryong Filipino ay naisama sa salitang pinoy ang salita ng mga gay o bading katulad na lang ng “tyugi”, “imbyerna” at “tsika”. At ngayon naman nauuso na ang mga salitang nabaliktad katulad ng “lodi” na ibig sabihin ay idol, “petmalu” na ibig sabihin ay malupet at ang “werpa” na ibig sabihin ay pawer. Sa ibang tao may mabuting dulot nito dahil mas madali silang nagkakaunawaan at naipapahayag nila ang guto nilang sabihin sa isang tao pero sa iba naman ay may hindi mabuting dulot nito.
Sa katanungan na paano n’yo maipapakita ang pagmamahal sa ating bansa, palagi kong naririnig sa mga kabataan na ang sagot nila ay tangkilin ang sariling atin at ipagmalaki ito kahit saan man tayo magpunta. Ang dali nilang sagutin ang tanong pero hindi naman nila nagagawa. Sa simpleng pagtangkilik sa ating sariling wika ay hindi nila magawa, ang iba ay mas inaaral pa nila ang salitang Ingles kaysa sa ating salitang tagalog at ang iba naman ay alam ang ating wika pero hindi nagagamit sa tama. Buti pa ang mga ibang banyaga ay gustong pag-aralan ang ating sariling wika samantalang tayo na nagmamay-ari ay hindi natin magamit sa tama.

Ang wika ay parating nagbabago katulad ng mga nangyayari sa ating kapaligiran at sa ating sarili. Ang pagbabagong ito ay maaaring may mabuting dulot at masamang naidudulot sa ating buhay pero nasa atin na kung paano natin ito gamitin.

Bago ko tatapusin ang aking talumpati, iiwan ko sa inyo ang bantog na kasabihan ni Dr. Jose P. Rizal “Ang taong
hindi marunong magmahal sa sariling wika ay masahol pa ang amoy sa malansang isda”. Sa kapwa ko Pilipino ipagmalaki, pagyamanin, at gamitin natin  ang ating sariling wika sa magandang paraan at huwag natin ito abusuhin. Huwag  natin kakalimutan ang ating Pambansang wika kahit saan man tayo magpunta dahil ito ang sumisimbolo ng ating pagkaPilipino.







   

Mga Komento

Mag-post ng isang Komento

Mga sikat na post sa blog na ito

Pangarap Ang edukasyon ang tanging yaman na maibibigay ng mga magulang sa kanilang anak na hindi nanakaw sino man. Ang edukasyon ang isa sa mga maraming sandata para mag tagumpay sa buhay. At ang edukasyon ay puwedeng maging instrumento para makatulong hindi lang sa ating pamilya kundi pati sa ating mga kapwa tao. Tinititigan  ko ang aking larawan noong grumadweyt ako ng hayskul at naalala ko ang taong naging inspirasyon ko kung bakit masaya ako sa araw na ito at kung paano nabago ang pananaw ko sa buhay. Ika- 26 ng Marso taong 2008 ito ang araw ng aming pagtatapos sa sekondarya. Halo- halong emosyon ang aming nadarama sa araw na ito. Masaya dahil sa apat na taong pagsususumikap ay nakapagtapos na kami at nalagpasan na namin ang isang yugto ng pag-aaral. Malungkot naman dahil iiwanan na namin ang aming naging pangalawang tahanan ng apat na taon at gagawa ng panibagong alaala. “Nais kong ipakilala sa inyo ang ating pangunahing pandangal sa araw na ito. Siya ay nagtapos ...
Magbasa nang higit pa
Negatibong epekto ng K to12 program Magdadalawang taon na simula ng ipatupad ang programang K to 12 pero marami pa rin sa atin ang hindi tanggap ang bagong sistemang ito ng edukasyon kahit ngayon naipatupad na. Kabilang dito ang mga ibang guro, estudyante, magulang at ibang mambabatas. Para mas malaman natin kung ano nga ba ang K to 12 program at kung bakit hindi tanggap ng ibang mamamayan ay maglalahad ako ng impormasyon ukol dito. Ang Kto12 Program ng gobyerno ng Pilipinas ay tumutukoy sa pagkakaroon ng mandatory o required na kindergarten at karagdagang 2 taon sa 10-year Basic Year Cycle. Kung noon, pagkatapos ng anim na taon sa elementarya at apat na taon sa hayskul (kabuuang 10 taon) ay maaari nang makapagkolehiyo ang mga estudyante. Sa ilalim ng Kto12, bago makapagkolehiyo, kailangan pa nilang dumaan sa karagdagang 2 taon pagkatapos ng apat na taong hayskul. Sa bagong Sistema, tinatawag na senior high school o junior college ang karagdagang 2 taon. Ang apat na taon s...
Magbasa nang higit pa
Imahe
Alaala Sabi nila kapag mahal mo gagawin mo ang lahat gaano man ito kahirap. Pero hanggang saan ang kaya mong gawin  sa taong mahal mo na hindi ka na maalala.  “Sino ka? Anong pangalan mo?” “Ako si Mae, asawa mo ako at may isang anak na tayo si Sophia.” “Asawa kita? Paano?” “Ganito ang relasyon natin mahal, teka at ikukuwento ko.” May dalawang  estudyante na magkasalungat  sa lahat ng bagay pero sa hindi inaasahang pangyayari sila ay nagtagpo pero itinadhana. Sila ay nag-aaral sa pribadong paaralan at sila ay nasa sekondarya na. Si Mae ay wala sa kanyang katangian ang pinapangarap ng mga lalaki katulad ng magandang mukha, sexy na katawan, kaputian at ang tanging maipagmamalaki na lang n’ya ay ang kanyang konting katalinuhan.  Lagi rin siyang nahuhusgahan dahil sa kakaibang itsura n’ya at para siyang hangin na hindi nakikita. Kabaligtaran naman ito ni Randy, siya ay gwapo, singkit ang mga mata, kulot ang buhok, maputi, matalino lalong lalo sa mat...
Magbasa nang higit pa